1 Kasım'da yapılacak genel seçimin sathı mailine girmiş bulunmaktayız. Siyasi partiler seçim startı verdiler. Türkiye'de seçimlerin propaganda döneminde ahlaki (etik) kurallara uyulduğu söylenemez. Bu bağlamda en fazla ihlal edilen konulardan biri insan onuru ve haklarıdır. Konunun önemine binaen soruna dair genel düşüncelerimi kaleme aldım.

Öncelikle şunun altını kalın çizgiyle çizmem lazım: İnsan Hakları (ADALET) sadece insan olmaktan kaynaklanan herkes için geçerli temel hakların evrensel bir manzumesidir. Bunun için yeryüzünde yaşayan her Müslüman, Müslüman olmasının zorunlu bir sonucu olarak aynı zamanda bir İnsan Hakları savunucusu olmak zorundadır. 

İnsan haklarının her geçen gün önem kazandığı bir Dünya’da, insan hakları çalışmalarını yürüten sivil toplum örgütleri de aynı oranda önem kazanmaktadır. İnsan hakları kuruluşlarının tasfiye edilmeye veya itibarsızlaştırılmaya çalışıldığı bir zeminde insan haklarının iyileştirilmesi nasıl mümkün olabilir!?  

Türkiye'de insan onuru ve hakları bağlamında temel sorunumuz şudur; mevcut insan hakları mücadelesi dünyada hakim olan Batı uygarlığı referanslarına dayandığı için bir çok ihlal ya sorun olarak görülmemekte çoğu zaman da bazı çirkin siyasal hesapların aracı olarak kullanılabilmektedir. 

Birçok strateji uzmanı tarafından kabul gören tek merkezli bir dünyaya gidiş sürecinin beraberinde önemli bir sorun ile karşılaşmaktayız.

Şöyleki,

İnsan hakları mücadelesi tabiatı gereği muhalif bir karakterdedir. Tek bir uygarlığın değerler sisteminden kaynaklanan bir insan hakları anlayışının yine bütün dünyayı yönetme iddiasında olan aynı uygarlığa ve ondan neşet eden sorunlara karşı samimi bir muhalefeti gerçekleştirmesi çok güçtür. En azından böyle bir mücadele mutlak süratle daha başında eksik bir mücadeledir. 

Bu açıdan, Batı uygarlığı dışında kalan bütün diğer uygarlık mensuplarının kendi özgün değerler sistemine dayanan "İnsan Hakları" anlayışlarını ortaya koyamamaları günümüzün en büyük insan hakları sorunu olduğu kabul edilmelidir. 

Küresel köleliğe karşı; son yüzyılın en büyük insan hakları mağduru İslam medeniyeti mensupları başta olmak üzere, bütün diğer uygarlık mensupları direnmek ve mücadele etmek zorundadır. 

Çünkü, Batı'nın tüm dünya halklarına dayattığı “küresel Batı uygarlığı”; Kızılderili soykırımından, siyahi insanların köleleştirilmesine, Hiroşima katliamından Nazi katliamına kadar geçmişte gerçekleştirdiği bütün katliamlardan daha tehlikelidir.

Evrensel insan hakları mücadelesini insan hakları örgütlerinden bağımsız olarak düşünmek de mümkün değildir. Türkiye’de insan hakları konusundaki tartışmalı olaylarla birlikte her zaman bu konuda duyarlı kişi ve kurumların da mağduruyetleri maalesef hep gündemde olmuştur.  Türkiye'de bunun somut örnekleri ile sıklıkla karşılaşmaktayız. Ancak örneklendirmek bu yazının konusu değildir.

İnsan onuruna ve haklarına saygılı bir hukuk devleti olmanın bir şartı olarak gerek kendi yurttaşlarına ve gerekse bütün dış Dünya’ya karşı getirmiş olduğu birinci sorumluluk, yapılan herşeyin hukuki bir mesnete dayanmasıdır. Bir başka ifadeyle hukukun üstünlüğüne riayettir.

Yani,

Devletin menfaatleri bireylerin haklarının önüne asla geçirilmemelidir! Devlet bireyler için vardır, bireyler devlet için değil!